ARTIKEL: ALS DE DAG VAN GISTEREN. WAAROM ZAKEN NOOIT ZULLEN VERANDEREN.
Geplaatst door ROGER LENSSEN
Deel deze blog:
Soms lijkt de tijd stil te staan. Dat klinkt melancholischer dan het feitelijk is. In 2013 schreef ik het boek “dansen op het ritme van de tijd”. Een boek dat meer van deze tijd is dan menig ander boek van acht jaar oud. Eigenlijk is het ook triest. Of misschien ook niet.
Triest om te lezen dat ik in de situatie van “gisteren” spreek over duurzaamheid. Daarin expliciet het koolstofdioxide vraagstuk aanhaal. Ik stel letterlijk de vraag: Hoe kunnen we met behoud van omzet en winst de koolstofdioxide uitstoot met 20% terugdringen vanaf 2014. Ik legde de vraag voor aan mijn medewerkers en vroeg hen hun kilometers te beperken. Het gaf weerstand. Er waren mensen die voor waren en snapten waarom het moest, en er waren mensen die alle argumenten van de wereld aandroegen om aan te geven waarom het een onzinnige vraag was. Ik schreef het letterlijk zo op.
De tijd is stil blijven staan. Ook nu zijn boerenprotesten aan de orde van de dag. Er is niets veranderd. Nog steeds duren zaken in onze maatschappij soms onnodig lang en gaan gepaard met verspilling van veel energie omdat we teveel uitgaan van datgene wat ons scheidt om zo positie te verwerven en vooral te behouden. Ik zei het toen al. Zou het niet beter zijn om eindelijk eens te kijken hoe we samen op kunnen gaan naar een nieuw perspectief waarbij we met elkaar de problemen oplossen door gebruik te maken van ieders unieke kwaliteiten. Het aandurven om niet te knokken voor persoonlijk gelijk maar proberen om een gezamenlijk gelijk te verwerven?
We hadden moeten leren van wat ons nu is overkomen. Dan hadden de boeren in ieder geval op hun akker en in hun stal kunnen blijven. We kunnen niet langer eindeloos de schuld geven aan alles en iedereen behalve aan onszelf. We hebben het nagelaten om het gezamenlijk te doen! Ofschoon dat we ons ervan bewust waren dat een maatregel of een oplossing voor een probleem eindeloos kan voortduren en we niet verder kunnen gaan met het onophoudelijk uitputten van onze aardbodem en de vernietiging van het klimaat.
Gelukkig weten we dat we nog nooit over zoveel kennis en mogelijkheden op deze aardbol hebben kunnen beschikken als nu. En als je dan al wat vindt van de huidige globalisering, dan is het alweer een voordeel dat we dit ook verspreid over de hele wereld kunnen doen. Met andere woorden, het is stapelbaar. Ongelimiteerd schaalbaar!
We hebben het al eens gezegd. De wereld om ons heen beweegt sneller dan voorheen waardoor we ook steeds meer signalen moeten verwerken dan voorheen. Maar de zaken waar het echt om gaat, de kern, die zijn van alle tijden. Die gaan niet wezenlijk sneller al worden ze wel telkens complexer. Het zijn thema’s die gaan over levenservaring, het ontvangen en geven van liefde, het hebben van geluk en ongeluk, het kunnen omgaan met boosheid of verdriet. Kortom, alles tussen geboorte en dood waaraan iedereen persoonlijk moet werken.
Of misschien ook niet. Dat is de reden waarom alles bij het oude blijft. De kern blijft hetzelfde. En morgen? Morgen gaan we er echt aan werken om te leren van het heden om zo tot een gedeelde visie te komen. Gezamenlijk doelen uitzetten. Zullen we ons inspannen om samen op zoek te gaan naar mogelijkheden om samen te werken en hopen we dat op gang gekomen bewegingen met betrekking tot samenwerkingsverbanden in het onderwijs, bedrijfsleven en overheid alleen maar toenemen.
We hebben de wereld na de intrede van Corona zien veranderen. De roep om flexibilisering, het benutten en verder ontwikkelen van ieders talenten is gelukkig toegenomen. We hebben functies zien veranderen. Traditionele arbeidsverhoudingen hebben plaatsgemaakt voor moderne arbeidsverhoudingen waarin er hybride wordt gewerkt en een loondienstverband niet langer de gouden standaard is. We zijn begonnen met het bewandelen van nieuwe wegen.
Tot besluit. De gedachte dat een ander verantwoordelijk is voor ons is niet langer relevant. We zijn verantwoordelijk voor onszelf en voor elkaar. Dit betekent -nog steeds- een enorme cultuur-, en mentaliteitsverandering. Het is ook nog steeds een uitdaging zonder weerga, maar vanuit het bewustzijn van vandaag, de wereldwijd aanwezige kennis en vaardigheden en de miljarden mensen die eraan kunnen werken, zijn we in staat een toekomst te bouwen voor morgen en de future.
Al meer dan 30 jaar zet Smart Group zich in om dit samen met jou te realiseren. Nog steeds hebben we de bereidheid om ons hier 100% voor in te zetten. Wilt je doorpraten over dit artikel? Neem dan contact op met Roger Lenssen. Bel 073-657 10 10 of stel uw vraag via info@smartgroup.nl
Soms lijkt de tijd stil te staan. Dat klinkt melancholischer dan het feitelijk is. In 2013 schreef ik het boek “dansen op het ritme van de tijd”. Een boek dat meer van deze tijd is dan menig ander boek van acht jaar oud. Eigenlijk is het ook triest. Of misschien ook niet.
Triest om te lezen dat ik in de situatie van “gisteren” spreek over duurzaamheid. Daarin expliciet het koolstofdioxide vraagstuk aanhaal. Ik stel letterlijk de vraag: Hoe kunnen we met behoud van omzet en winst de koolstofdioxide uitstoot met 20% terugdringen vanaf 2014. Ik legde de vraag voor aan mijn medewerkers en vroeg hen hun kilometers te beperken. Het gaf weerstand. Er waren mensen die voor waren en snapten waarom het moest, en er waren mensen die alle argumenten van de wereld aandroegen om aan te geven waarom het een onzinnige vraag was. Ik schreef het letterlijk zo op.
De tijd is stil blijven staan. Ook nu zijn boerenprotesten aan de orde van de dag. Er is niets veranderd. Nog steeds duren zaken in onze maatschappij soms onnodig lang en gaan gepaard met verspilling van veel energie omdat we teveel uitgaan van datgene wat ons scheidt om zo positie te verwerven en vooral te behouden. Ik zei het toen al. Zou het niet beter zijn om eindelijk eens te kijken hoe we samen op kunnen gaan naar een nieuw perspectief waarbij we met elkaar de problemen oplossen door gebruik te maken van ieders unieke kwaliteiten. Het aandurven om niet te knokken voor persoonlijk gelijk maar proberen om een gezamenlijk gelijk te verwerven?
We hadden moeten leren van wat ons nu is overkomen. Dan hadden de boeren in ieder geval op hun akker en in hun stal kunnen blijven. We kunnen niet langer eindeloos de schuld geven aan alles en iedereen behalve aan onszelf. We hebben het nagelaten om het gezamenlijk te doen! Ofschoon dat we ons ervan bewust waren dat een maatregel of een oplossing voor een probleem eindeloos kan voortduren en we niet verder kunnen gaan met het onophoudelijk uitputten van onze aardbodem en de vernietiging van het klimaat.
Gelukkig weten we dat we nog nooit over zoveel kennis en mogelijkheden op deze aardbol hebben kunnen beschikken als nu. En als je dan al wat vindt van de huidige globalisering, dan is het alweer een voordeel dat we dit ook verspreid over de hele wereld kunnen doen. Met andere woorden, het is stapelbaar. Ongelimiteerd schaalbaar!
We hebben het al eens gezegd. De wereld om ons heen beweegt sneller dan voorheen waardoor we ook steeds meer signalen moeten verwerken dan voorheen. Maar de zaken waar het echt om gaat, de kern, die zijn van alle tijden. Die gaan niet wezenlijk sneller al worden ze wel telkens complexer. Het zijn thema’s die gaan over levenservaring, het ontvangen en geven van liefde, het hebben van geluk en ongeluk, het kunnen omgaan met boosheid of verdriet. Kortom, alles tussen geboorte en dood waaraan iedereen persoonlijk moet werken.
Of misschien ook niet. Dat is de reden waarom alles bij het oude blijft. De kern blijft hetzelfde. En morgen? Morgen gaan we er echt aan werken om te leren van het heden om zo tot een gedeelde visie te komen. Gezamenlijk doelen uitzetten. Zullen we ons inspannen om samen op zoek te gaan naar mogelijkheden om samen te werken en hopen we dat op gang gekomen bewegingen met betrekking tot samenwerkingsverbanden in het onderwijs, bedrijfsleven en overheid alleen maar toenemen.
We hebben de wereld na de intrede van Corona zien veranderen. De roep om flexibilisering, het benutten en verder ontwikkelen van ieders talenten is gelukkig toegenomen. We hebben functies zien veranderen. Traditionele arbeidsverhoudingen hebben plaatsgemaakt voor moderne arbeidsverhoudingen waarin er hybride wordt gewerkt en een loondienstverband niet langer de gouden standaard is. We zijn begonnen met het bewandelen van nieuwe wegen.
Tot besluit. De gedachte dat een ander verantwoordelijk is voor ons is niet langer relevant. We zijn verantwoordelijk voor onszelf en voor elkaar. Dit betekent -nog steeds- een enorme cultuur-, en mentaliteitsverandering. Het is ook nog steeds een uitdaging zonder weerga, maar vanuit het bewustzijn van vandaag, de wereldwijd aanwezige kennis en vaardigheden en de miljarden mensen die eraan kunnen werken, zijn we in staat een toekomst te bouwen voor morgen en de future.
Al meer dan 30 jaar zet Smart Group zich in om dit samen met jou te realiseren. Nog steeds hebben we de bereidheid om ons hier 100% voor in te zetten. Wilt je doorpraten over dit artikel? Neem dan contact op met Roger Lenssen. Bel 073-657 10 10 of stel uw vraag via info@smartgroup.nl