Artikel: De arbeidsmarkt op zijn kop

Deel deze blog:

De arbeidsmarkt op zijn kop

Vraagstukken van : Hoe komen we aan nieuwe medewerkers ? Wat moeten we doen om onze medewerkers voor langere tijd aan onze organisatie te verbinden? Hoe zorgen we ervoor dat we voorkomen dat de ouderen in een organisatie niet buiten de boot vallen? Allemaal vragen waar elke organisatie in de huidige tijd mee worstelt.

Het is nog niet zo heel lang geleden dat we voor de omgekeerde vraagstukken stonden. Denk aan, “Hoe houden we het hoofd boven water als organisatie?” en ”Wat gaan  we met onze ‘vaste’ en flex medewerkers doen?”of “Hebben we wel een adequate visie op de toekomst en wat zijn daar dan de gevolgen van voor de alle aspecten van onze organisatie”. En dan stelden we ons deze niet alleen ten aanzien van het personele vraagstuk.

Smart Group heeft  in het begin van haar ontstaan deze golfjes in glas ontwikkelt om aan te tonen , dat het in de economie net zo gaat als in de natuur. De golf  komt nadat ze het hoogste punt heeft bereikt ook weer in een neerwaartse beweging terecht om weer opgevolgd te worden door de volgende opwaartse beweging , om vervolgens weer naar beneden te glijden. Het is de kunst de opwaartse beweging ingezet te hebben voordat de ‘eerste’  golf op het laagste punt is beland. Hier heeft Smart Group haar handelsmerk van gemaakt.

We zijn de afgelopen jaren in een rollercoaster terecht gekomen. Vanuit een economie die enorm aan het groeien was en waar de tekorten op de arbeidsmarkt over de volle breedte zichtbaar en voelbaar waren. Het besef dat we daar echt iets aan moesten doen, werd wreed verstoord door een wereldwijde Coronapandemie. Net op het moment dat we aan het bekomen zijn van alle maatregelen en gevolgen daarvan, en we ons weer vol enthousiasme willen storten op het ‘normale’, waarvan  de doelen die we ons ook nog gesteld hadden op het gebied van terugdringen van de milieubelasting, terugdringen van de opwarming van ons klimaat, minder afhankelijk te zijn van de fossiele brandstoffen, en ga zo nog maar even door, worden we geconfronteerd met een oorlog binnen europa. Met als gevolg een krappe arbeidsmarkt.

Dat houdt in dat we uiterst spaarzaam moeten omgaan met onze resources in arbeid. Het impliceert dat vraagstukken als duurzame inzetbaarheid een nog grotere noodzaak kennen dan voorheen. Het behoeft geen toelichting dat idealiter medewerkers zich ten aanzien van kennis en competenties wendbaar moeten opstellen en samen met  de organisatie zich voortdurend moeten ontwikkelen. Vergrijzing begint niet als medewerkers de leeftijd van 55 jaar naderen, maar begint vanaf het moment dat iemand in ‘dienst’ treedt. De problemen worden zichtbaar op het moment dat organisatie en medewerker niet bezig zijn met het voortdurend aanpassen aan veranderende omstandigheden.

Op dit moment worden grote bedragen uitgegeven aan werving en selectie. Dure bureaus gaan hiervoor aan het werk terwijl kostbare tijd verloren gaat. Het zou allemaal beter op te vangen zijn wanneer organisaties bereid zouden zijn hun horizon te verleggen, vooruit te zien en al zo vroeg mogelijk aansturen op het behoud van vitaliteit en elan, niet alleen nu maar ook naar de toekomst toe.

Het behouden van elan. Kortweg door medewerkers de vraag te blijven stellen: “waar kom jij elke morgen je bed voor uit?” en daarop te anticiperen. Het is zo voor de hand liggend dat een gezonde geest in een gezond lichaam vraagt om een balans tussen hoofd, hart en lijf. Anders gezegd, het is de moeite waard om structureel beleid te ontwikkelen dat ruimte biedt voor ontwikkeling, erkenning en vitaliteit. We kunnen daarom van harte aanbevelen om als organisatie goed voor je ouder wordende werknemer te zorgen.

Wilt u doorpraten over dit artikel? Neem dan contact op met Roger Lenssen of Willem Wijnen.