Artikel: Duurzaam perspectief met duurzame inzetbaarheid

Deel deze blog:

Duurzaam perspectief met duurzame inzetbaarheid

Jaren geleden bezocht ik als organisatie adviseur een organisatie, waar ik sprak met een aantal medewerkers. Ik zal nooit vergeten hoe één van de medewerkers me vertelde dat hij al twintig jaar dezelfde taak vervulde in de fabriek: het afzagen van betonpalen op een bepaalde lengte. We spraken over wat hij verder zou willen betekenen binnen de organisatie en hij vertelde me dat hij niets anders kon én niets anders wilde, dan wat hij al twintig jaar deed. De betreffende man was pas midden dertig! Ik schrok van zijn kijk op zijn werk, want ik wist dat er in de organisatie grote veranderingen aan zaten te komen.

Op weg naar huis mijmerde ik nog na. Hoe was dit mogelijk? Zelf ben ik opgeleid als chemisch ingenieur, en ik had al allerlei verschillende dingen gedaan tijdens mijn carrière. Hoe kon deze jonge man tevreden zijn met al twintig jaar hetzelfde werk doen? Ik heb jaren bij een multinational gewerkt, en daar werd ik in de gelegenheid gesteld me op allerlei manieren te ontwikkelen. Ook al heb ik een technische achtergrond, ik werd creativiteitsfacilitator, vitaliteitstrainer en consumer&market insight expert, om maar wat dwarsstraten te noemen. Ook bij Smart Group kreeg ik allerlei mogelijkheden om me op nieuwe vlakken te bekwamen, bijvoorbeeld als lector op het gebied van duurzame innovatie. Het waren mogelijkheden die mijn werkgevers mij boden en die ik ook met beide handen had aangegrepen.

Ik realiseerde me dat de beperkte inzetbaarheid van de jonge man bij het betonbedrijf niet alleen hemzelf te wijten viel. Het ging niet alleen om een desinteresse voor nieuwe dingen, om onkunde zich te ontwikkelen, om een zucht naar zekerheid en het bekende of om welke reden dan ook. Had het bedrijf hem wel gestimuleerd en gefaciliteerd om zich te ontwikkelen en inzetbaar te blijven? Had de organisatie überhaupt door, dat het laten vastroesten van haar medewerkers op een gegeven moment een probleem zou worden voor beide partijen? En dat, in het licht van de continue veranderingen in het hele speelveld van de organisatie, ontwikkeling van medewerkers en daarmee ontwikkeling van de organisatie van cruciaal belang is?

Er wordt veel gesproken over Duurzame Inzetbaarheid, maar dan wordt er voornamelijk gekeken naar de kant van de medewerker, degene die inzetbaar moet zijn. Echter, zonder inzetbare medewerkers is er ook voor de organisatie geen perspectief. Smart Group spreekt daarom liever over Duurzaam Perspectief, de duurzame ontwikkeling van organisatie én haar medewerkers. Het perspectief van de organisatie ligt in haar visie. Om die visie neer te kunnen zetten, zijn de juiste competenties (kennis, vaardigheden en attitudes) van de medewerkers onontbeerlijk.

Laatst heb ik bij een organisatie een onderzoek verricht over duurzame inzetbaarheid. Bij een open vraag over wat duurzame inzetbaarheid is, gaven de medewerkers aan dat dit een verantwoordelijkheid is voor de organisatie, dat de organisatie haar medewerkers moet helpen en steunen en de kans moet geven zich te ontwikkelen. Dezelfde vraag werd door de directie beantwoord met de insteek dat het de eigen verantwoordelijkheid van de medewerkers is, en dat de organisatie daar zonder te veel bemoeienis in faciliteert. Maar is het niet een gezamenlijke verantwoordelijkheid die het best werkt als het samen opgepakt wordt en zo voor beide partijen perspectief creëert? Is het niet een kwestie van reciprociteit, van wederkerigheid?

Om dit voor elkaar te krijgen is communicatie tussen organisatie/leidinggevende en medewerker nodig. Daarnaast is een cultuur die past bij een lerende organisatie een goede voedingsbodem om aan perspectief voor organisatie én medewerkers te werken.
Bij duurzaam perspectief horen vele invalshoeken. Naast communicatie en cultuur is het verstandig te kijken naar ontwikkelmogelijkheden, motivatie en betrokkenheid van medewerkers, veerkracht en werkgeluk (mentale gezondheid), veiligheid (fysiek en mentaal) en vitaliteit (fysieke gezondheid). Door al deze aspecten in ogenschouw te nemen kan de vinger op de zere plek gelegd worden. Als bijvoorbeeld de ontwikkeling van de medewerkers achterblijft, en de organisatie heeft tegelijkertijd geen duidelijke visie, dan is het van belang eerst de visie voor de organisatie te formuleren, zodat de ontwikkeling van de medewerkers in lijn kan zijn met de ambities voor de toekomst, van zowel organisatie als medewerkers.

Duurzame inzetbaarheid is niet ééndimensionaal en verdient het om vanuit een holistische bril bekeken te worden. Pas dan kan de vinger op de zere plek gelegd worden en kunnen er stappen gezet worden naar een wederzijds duurzaam perspectief!