Artikel: Duurzaam Perspectief

Deel deze blog:

De afhankelijke maatschappij
In mijn boek: “De waarde van onafhankelijkheid” (2012) heb ik met name in hoofdstuk 3 “vernieuwend denken” stilgestaan bij de nieuwe afhankelijkheden die we met elkaar hebben gecreëerd.

De basis levensbehoefte zijn in principe in onze westerse wereld wel afgedekt, maar zoals we nu zien door Corona, zijn we niet meer veilig om ons vrij te bewegen, zonder anderen in gevaar te brengen. Bij elkaar komen als sociale wezens, een geliefkoosde hobby, kan niet meer zonder gevaar voor anderen en jezelf. Waarden en normen die we met elkaar hebben opgebouwd staan sterk onder druk door de vele invloeden die onze gemêleerde samenstelling van de bevolking met zich meebrengt.

Polarisaties op tal van fronten zijn meer dan ooit aan de orde van de dag. De verkiezingen in Amerika en de periode van 4 jaar Trump, maken ons ervan bewust dat we ook als Europa steeds minder afhankelijk dienen te zijn van Amerika, dat we moeten naar nieuwe verhoudingen t.o.v. o.a. China en Rusland, maar daarbij moeten voorkomen niet weer te vervallen in afhankelijkheid. De stroom van regels, procedures, en wetten, neemt met duizelingwekkende vaart zijn beslag. Alle vernieuwingen gaan gepaard met nieuwe wetgeving en deze komt te vaak achteraf als reeds veel kwaad is aangebracht. Ik stop want ook daar kunnen we een nieuw boek over schrijven.

“Het grootste probleem met die afhankelijkheden is dat je het initiatief bij veel mensen weghaalt, ze verliezen hun perspectief.”

Van “kip” tot “postduif“
Ik zelf kom uit een tijd, dat al de idealen die je had, je binnen een organisatie snel werden ‘afgepakt’. Je had ideeën, en wilde die waarmaken, maar dat botste dan vaak met alles wat er in die organisatie aan cultuur, processen, regels etc. was gegroeid. Dat is heden ten dage nog steeds in veel organisaties het geval. Nog steeds knippen we in veel gevallen van de vogels die binnen komen, de vleugels af, zorgen dat er op tijd voedsel aanwezig is en allerhande prachtige arbeidsvoorwaarden, om dan na verloop van tijd te constateren dat we ‘kippen’ hebben gefokt, en eigenlijk ‘postduiven’ nodig hebben. Zelfs in ‘normale’ tijden kunnen we zien dat om de 5 à 6 jaar een organisatie en de mensen daarbinnen zich moeten vernieuwen.
Willen we tijdig anticiperen op de veranderingen in de wereld, dan zullen zowel maatschappij, organisaties als medewerkers zelf, keihard moeten werken om deze gewenste/noodzakelijke veranderingen handen en voeten te geven. Dat betekent dat ook ieder zijn deel van de verantwoordelijkheid moet nemen.

“Samen, hand in hand, zal men continu bezig dienen te zijn om perspectief te hebben, te creëren en te houden.”

Het “onafhankelijke” individu binnen een gezonde organisatie
De crisis die Corona met zich meebrengt, geeft aan dat we als individu er niet meer komen door alleen maar eenzijdig inzetbaar te zijn binnen een organisatie (geldt ook voor de ZZP’er), maar dit geldt ook voor elke organisatie. Groot of klein. Als individu dien je meer flexibel inzetbaar te zijn. Zowel in de breedte als in de diepte. In toenemende mate zul je, in welke omstandigheid dan ook, je eigen broek moeten kunnen ophouden. Dat vergt, zoals we van Darwin geleerd hebben, dat je ook het vermogen dient te ontwikkelen om je aan te passen aan die nieuwe omstandigheden. Wanneer je dat doet op het moment dat de Tsunami over je heen spoelt, is het te laat.

De gezonde organisatie staat in wezen voor dezelfde uitdagingen. Niet op één been willen staan. Rekening houden met het feit dat de vraag van de markt continu in beweging is. Dit stelt eisen aan de producten/diensten de organisatie zelf en haar medewerkers, maar daarnaast bijvoorbeeld ook aan leveranciers. In feite aan de hele keten.

Van “postduif “ naar “zelfsturende drone”
De postduif is erop getraind om zo snel mogelijk van B of C terug te vliegen naar het thuisfront A. De opvolger hiervan “De zelfsturende drone” is er op getraind om alert te zijn op veranderingen, en om hierop tijdig te anticiperen. Hij brengt anderen op de hoogte van wat hij ziet/voelt. Hij bezit het vermogen om de veranderingen/aanpassingen mee vorm te geven en samen naar nieuw perspectief te komen voor hemzelf en …….

Ombouw
“Hij die niet stuurt wordt gestuurd”
Maatschappij, organisaties en individu dienen eigenlijk permanent in ‘ombouw’ te zijn zoals Smart Group dat noemt.
De verkiezingen in Amerika en het ‘Shakespeare’ drama dat zich daar afspeelt, laten zien dat het huidige systeem aan aanpassing toe is. De slag die de VVD nu gaat maken, betekent dat zij begrijpen dat ze er niet meer zijn voor de vroegere elite/ondernemers alleen, maar zeer zeker ook voor de middenklasse en dat ze daarop moeten inspelen. Corona met alles wat daarmee samenhangt, dient ons te doen beseffen, dat we op alle fronten ons gedrag moeten aanpassen. De overheid moet bedrijfsmatig kunnen opereren met een snelheid die ze niet gewend zijn. Ze moeten een beroep doen op die mensen die daar dagelijks mee bezig zijn. Maar ook voor de toekomst moeten ze snappen dat alleen maar bezuinigen niet leidt tot oplossingen voor dit soort rampen.

Als ondernemer dien je te werken aan minder afhankelijk te zijn, van bijvoorbeeld enkele klanten. Je organisatie  bij voortduring ontwikkelen op kwaliteit, ondernemende medewerkers, tevreden klanten, en met name ook op wendbaarheid/flexibiliteit is essentieel.
Als medewerker dien je samen met je werkgever plezier te beleven aan het voortdurend ombouwen, door zelf mee te bewegen, vooruit te lopen, verantwoordelijkheid te nemen voor je zelf en anderen.

Het Corona virus konden we niet voorzien. Maar dat onze leefwijze schadelijk was en is voor onze aardbol, met alles wat daarop leeft, hadden we wel kunnen voorzien. De natuur slaat terug er blijft hun niets anders over.

Duurzaam perspectief wil zeggen dat we dus hiervan terdege moeten leren. En juist ook hier aan dienen te werken.

“Een gezonde stap terug doen, kan ook een stap voorwaarts zijn.”